Pomoc psychologiczna forum, lęk uogólniony forum, objawy,co to jest psychologia, kiedy do psychologa, psychologia i jej działy, psychologia i rzeczywistość, lęk terapia

¯ywotnoœÌ przyjaŸni...

PrzyjaŸù jest tym, co siê buduje, tworzy. Nie bierze siê sama z siebie - choÌby pojawi³a siê niespodziewanie - ma swój pocz¹tek, swoje Ÿród³o niczym rzeka. Zaczyna siê czêsto górskim potokiem, podziemnym Ÿróde³kiem - rozpoczyna siê od zachwytu czyj¹œ osob¹ - mo¿e unikatowym sposobem spogl¹dania na œwiat, wspólnym przedmiotem zainteresowaù. Przywi¹zanie tworzy siê póŸniej - kiedy zostanie odnaleziona choÌby w¹t³a nitka porozumienia...

Z czasem rodzi siê potrzeba "bycia dla kogoœ" - nie tylko stania na uboczu. PrzyjaŸù jest byciem dla kogoœ - byciem bezinteresownym - choÌ przecie¿ oczekuj¹cym choÌby uœmiechu...

PrzyjaŸù to nie "coœ za coœ" - tym niemniej przyjaciel czêsto nie chce pozostaÌ "d³u¿ny" - nie dlatego jednak, by spe³niÌ powinnoœÌ, a po to by sprawiÌ radoœÌ, daÌ coœ z siebie - podzieliÌ siê szczeroœci¹, dobrym s³owem, mo¿e jakimœ wspólnym problemem - wspólnym nie przez to, ¿e dwie osoby, dwójka ludzi znajduje siê w podobnej sytuacji, a przez to, ¿e dla przyjaciela jest siê gotowym "nachyliÌ" do jego problemów, próbowaÌ zrozumieÌ. Takie wspó³odczuwanie z drugim cz³owiekiem - zwane empati¹ - jest wyj¹tkowo piêkne. Cz³owiek ma wielk¹ potrzebê zrozumienia - to wrêcz g³ód œwiadomoœci - ¿e ktoœ rozumie jego motywy. Przyjaciel to ktoœ, kto dostrzega nasze wady i zalety - a mimo to nas ceni. Z przyjacielem mo¿na rozmówiÌ siê, jak z w³asnym sumieniem.

ChcĂŞ zostaĂŚ przyjĂŞty w ciszy, nie za taki czy za inny gest, nie za takÂą czy innÂą cnotĂŞ, nie za takie czy inne sÂłowo, ale w caÂłym swym ubĂłstwie, takim, jakim jestem. Antoine de Saint Exupery.

Jest takie banalne stwierdzenie - a mimo to nadal prawdziwe: Âżycie nie jest bajkÂą ! Zatem nie zawsze wszystko ukÂłada siĂŞ piĂŞknie. PrzychodzÂą chwile, gdzie ni stÂąd ni zowÂąd coÂś nagle siĂŞ zmienia. To tak jak z piĂŞknÂą pogodÂą, po ktĂłrej nagle zaczyna siĂŞ burza. MoÂże byĂŚ tak, ze nagle nadciÂągnie wielka trÂąba powietrzna, ktĂłra zabierze lub zniszczy to, co przez jakiÂś czas byÂło budowane, otaczane wspĂłlnÂą troskÂą i przyjacielskÂą ÂżyczliwoÂściÂą.

Jeœli nagle wali siê œwiat dwojga przyjació³ - i wynika to z jakichœ nieporozumieù pomiêdzy nimi, nawet krzywd wyrz¹dzonych (mimo woli - bo o celowoœci raczej nie mo¿na mówiÌ w przyjaŸni) -to wbrew pozorom - nie jest tak Ÿle, bo mo¿e byÌ gorzej. Zawsze jest chyba sposób na naprawienie sytuacji. Przyjaciel umie wybaczyÌ przyjacielowi - i to nie z litoœci bynajmniej - a jedynie na skutek "bycia przyjacielem". Jak powiedzia³by Antoine de Saint Exupery: Nie martwi mnie warstwa mu³u, je¿eli pod ni¹ spoczywa ziarno. Ziarno przebija siê przez ni¹, by wystrzeliÌ w górê.

SÂą jednak sytuacje gorsze, trudniejsze, w ktĂłrych przeszkodÂą w przyjaÂźni jest coÂś/ktoÂś postronnego/postronny. Czasami trzeba wybieraĂŚ "mniejsze zÂło". Tylko, czy istnieje coÂś takiego jak mniejsze zÂło? ZÂło jest zawsze zÂłem - na pewno jest nim zranienie przyjaciela. NiezaleÂżnie od tego - czym tÂłumaczone. Pozostaje tylko nadzieja, Âże zraniony przyjaciel "rozumie" choĂŚ "nie rozumie". Nie rozumie, bo nie zawsze pozwala siĂŞ mu zrozumieĂŚ. Jest coÂś, co jest w stanie powstrzymaĂŚ czÂłowieka od wszelkich wyjaÂśnieĂą, choĂŚby najniezbĂŞdniejszych.

Móg³byœ zapytaÌ, Drogi Czytelniku, co jest wiêkszego ni¿ przyjaŸù, ¿e nie pozwala na wyjaœnienia wobec przyjaciela? Mo¿e mi³oœÌ do osób najbli¿szych, rodziny, mo¿e lojalnoœÌ... W sytuacjach - gdy stoi siê przed tward¹ alternatyw¹ - nie sposób czasem dokonaÌ dobrego wyborów. Jest tylko tzw. mniejsze z³o, ale nadal z³o!

St¹d moje pesymistyczne stwierdzenie, ¿e s¹ m³oty i kowad³a, z pomiêdzy których wydostaÌ siê nie da , sytuacje bez wyjœcia, bitwy, w których s¹ sami przegrani. Pozostaje po nich samotnoœÌ okrutna, cynizm œwitaj¹cy na wargach, zgorzknienie godne zmêczonej ¿yciem staruszki, co to nie zazna³a szczêœcia, albo ju¿ w nie - nie wierzy... Reakcja to do mnie nie podobna - a jednak... Nie ma nic straszniejszego od poczucia niemocy dzia³ania. S¹ chwile w których bardzo chce siê odmiany - lecz ona - jak na z³oœÌ - staÌ siê nie mo¿e... Oby ta niemo¿noœÌ by³a tylko z³ud¹, z³ym snem, po którym nastêpuje przebudzenie...

Czy jest zatem jakiÂś sens przyjaÂźni, skoro moÂżna jÂą boleÂśnie straciĂŚ?

PrzyjaŸù traci siê rzadko. Czêœciej przekonuje siê, ¿e przyjaŸù nie by³a przyjaŸni¹ i wtedy jest tylko rozczarowanie.

Ale przyjaŸù - ta prawdziwa - trwa - choÌby mia³a byÌ okrojona do duchowo odczuwalnej wiêzi. Trwa - bo przyjaciel mieszka w nas - ma swoje mieszkanie w sercu - zawsze i mimo wszystko. Trzeba wiele z³ej woli i determiancji by ktoœ móg³ z naszego serca przyjaŸù wyrzuciÌ, wymeldowaÌ, eksmitowaÌ na bruk. Na szczêœcie nie musi byÌ tak, jak w ostatnich rozdzia³ach "Roku 1984" Orwella. A my sami - czy mo¿emy wyrzuciÌ z siebie przyjaŸù? Nie - mo¿na co najwy¿ej udawaÌ, ¿e to zrobiliœmy; albo dzia³aÌ s³uchaj¹c w³asnego zgorzknienia, rozgoryczenia, bólu - mo¿na stwarzaÌ pozory. PrzyjaŸù - ta prawdziwa - pozostaje. Mo¿e dlatego, ¿e bêd¹c czyimœ przyjacielem, wcale nie chce siê wyrzucaÌ przyjaŸni ze swojego serca, choÌby oznacza³o to ból.