to silny lęk występujący w jakiejś sytuacji, która - patrząc obiektywnie i trzeźwo - wcale nie jest taka straszna. Człowiek cierpiący na fobię zdaje sobie sprawę, że właściwie nie ma czego się bać, ale lęk jest tak silny, że nie można go łatwo opanować siłą woli i racjonalnym myśleniem. Oprócz silnego niepokoju mogą pojawiać się inne, bardzo różnorodne i nieprzyjemne reakcje organizmu na uczucie zagrożenia - na przykład drżenie rąk, zawroty głowy, mdłości i przyspieszone bicie serca. To wszystko prowadzi do unikania sytuacji i przedmiotów wywołujących tak silny lęk - często za wszelką cenę. Chory na fobię stara się nawet nie myśleć o takich sytuacjach.
W zależności od sytuacji wywołującej lęk wyróżnia się wiele rodzajów fobii. Klaustrofobia to lęk przed ciasnymi, zamkniętymi miejscami. Agorafobia to lęk przed znalezieniem się w miejscu publicznym albo w innej sytuacji, z której nie można się łatwo wydostać bez zwracania uwagi na siebie - ludzie chorzy na tę postać fobii unikają tłumu, supermarketów, starają się nie jeździć komunikacją miejską, a w ciężkich przypadkach w ogóle nie wychodzą z domu. Fobia społeczna to paraliżujący lęk przed kontaktami z innymi ludźmi i zawieraniem nowych znajomości. Inne fobie mogą przyjmować postać lęku przed ciemnością, pająkami, wężami, śmiercią, rakiem, AIDS...

Fobia może uniemożliwić pacjentowi normalne życie, na przykład pacjent cierpiący na agorafobię może zrezygnować z pracy, żeby nie opuszczać swojego mieszkania, w którym czuje się bezpiecznie. Chorzy cierpiący z powodu fobii powinni szukać pomocy psychiatry i psychologa.